Wiele razy otrzymywałam od Państwa telefony z zapytaniem, czy z naszej hodowli można zaadoptować dorosłego lub starszego pieska, który już zakończył karierę zarówno wystawową jak i hodowlaną. Za każdym razem odpowiedź była taka sama. Nie, nie oddajemy naszych członków rodziny, które mają u nas dom do końca swoich dni. Zdarzają się jednak sytuacje wyjątkowe i tak zwane umowy na współwłasność, o czym napiszę później.
Nasza najstarsza suczka hodowlana jest już na tak zwanej emeryturze, ma 10,5 roku a najstarszy reproduktor 9 lat. To jest dla nas bardzo ważne, aby charciki zostały z nami do końca swoich dni z dwóch powodów. Po pierwsze dlatego, że są częścią naszej rodziny, naszymi przyjaciółmi i kompanami codziennego życia. Nie wyobrażam sobie oddać psa, który jest już mocno związany ze swoją zarówno ludzką jak i psią rodziną. Drugą kwestią, która jest również istotna jest fakt, iż obserwując starzenie się psów w swojej hodowli możemy wyciągnąć sporo ważnych wniosków i włączyć je w życie w doskonaleniu selekcyjnego planu hodowlanego. Usuwając starsze psy z hodowli nigdy się nie dowiemy, czy zaczną chorować z wiekiem na jakieś szczególne przypadłości bądź choroby przewlekłe. Nie dowiemy się jak żywotne i zdrowe są dane linie hodowlane. Nie dowiemy się jakie jednostki chorobowe są dziedziczone w używanych przez nas liniach. Mając tak cenne informacje możemy łatwo skorygować swoje przyszłe plany hodowlane i wyłączyć pewne psy z hodowli jeśli widzimy, że ich rodzice starzeją się w niepożądany sposób i ujawniają ukryte przez lata jednostki chorobowe, które mogłyby przekazać potomstwu.
Ja miałam do tej pory niezwykłe szczęście w tym temacie, gdyż moje staruszki starzeją się wybitnie dobrze i bezproblemowo. Nasza założycielka hodowli Lea Z Ochoczej to niesamowicie zdrowy pies, który ani razu w swoim życiu nie miał żadnej poważniejszej dolegliwości, nawet tak błahej jak uczulenie, zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego, chorób uszu czy nadmiernie osłabionych zębów. Wręcz przeciwnie- Lea jako jeden z nielicznych charcików nie wymaga higieny jamy ustnej i posiada cały komplet śnieżnobiałych, zdrowych zębów w wieku ponad 10 lat. To naprawdę niezwykła rzadkość w tej rasie jeśli nie szczotkuje się zębów regularnie. Co więcej obserwując jej dzieci oraz wnuki, widzę że jej zdrowie i niesamowity wigor dziedziczy się na jej potomstwo. Jestem bardzo szczęśliwa mając tak wartościowe i zdrowe geny w swojej hodowli. Lea w każdym swoim miocie miała tylko zdrowe szczenięta, które do tej pory nie ujawniły absolutnie żadnych wad czy chorób dziedzicznych. Wszystkie żyją i mają się świetnie emanując jakością i zdrowiem.
Z kolei mój najstarszy reproduktor- Eledi Grace Iulius zbliżając się do wieku 10 lat, nie stracił również ani grama na swoim wigorze, nie siwieje praktycznie wcale, ma doskonałą, błyszczącą sierść ale już ząbki są u niego typowo "charcikowe", a więc wymagające higieny, czyli zwyczajnego mycia zębów. W przeciwnym wypadku, straciłby część z nich, jak większość starszych charcików, u których zapomniano o tej niezwykle ważnej czynności. Dodatkowo Julek jest wciąż bardzo płodny i w wieku ponad 9 lat wciąż daje śliczne, liczne mioty.
Nasz kolejny starszy reproduktor to hiszpański import Cyrenne'Sperides De Salkin Aidan, który również starzeje się "zdrowo", ale jego słabymi punktami są sierść i zęby. Mati ma już gorszą jakość okrywy włosowej w porównaniu do swoich lat młodości, szybko zaczął siwieć oraz ma tendencje do odkładania się płytki nazębnej. Czy to jest powód aby eliminować jego oraz jego dzieci z hodowli? Absolutnie nie! Wystarczy, że tą wiedzę wdrożymy w swój plan hodowlany i używając Matiego jako reproduktora, dobierzemy dla niego suki, które mają świetną jakość szaty, wolno siwieją i mają niewielkie bądź znikome predyspozycje do odkładania się płytki nazębnej. Takim przykładem jest mój drugi miot, gdzie użyłam Matiego jako reproduktora dla mojej suki Lei Z Ochoczej, gdzie całe potomstwo uzyskane z tego połączenia jest niezwykłej jakości, wszystkie posiadają piękną szatę i mocną sierść oraz zdrowe zęby wymagające tylko niewielkiej interwencji higienicznej.
To są tylko najprostsze, najbardziej błahe przykłady, jak hodowca wdraża w swój plan hodowlany wiedzę, którą uzyskuje obserwując starzenie się swoich psów. Jest to bardzo obszerny temat, gdyż dobierając parę hodowlaną zwracamy uwagę na całe mnóstwo czynników i cech jakie posiadają rodzice. Podając za przykład zęby oraz szatę posłużyłam się najbardziej błahymi cechami, które mają mniejsze znaczenie dla zdrowia i doskonalenia rasy, aczkolwiek nie oznacza to, że hodowca może je pominąć. Mam nadzieję jednak, że choć troszeczkę wdrożyłam Was w temat, dlaczego hodowle, które zostawiają "emerytów" są tak cenione w świecie kynologicznym. Niestety spora ilość hodowców oddaje już starsze pieski, które nie są już zdolne do rozmnażania i ich utrzymywanie jest według nich stratą pieniędzy. Bardzo proszę unikajcie kupowania szczeniąt z takich hodowli, gdyż to jest jeden z ważniejszych dowodów na to, że taki hodowca zajmuje się tylko i wyłącznie namnażaniem psów, nie patrząc na ich dobrostan czy chęć udoskonalania rasy zarówno pod kątem eksterieru jak i zdrowia. Taki Hodowca nie kocha swoich czworonożnych przyjaciół skoro oddaje już "zużyte" psy. Często takie hodowle tłumaczą się faktem, iż takie staruszki będą miały lepiej w nowym domu, gdzie będą same i będą miały więcej uwagi. Ale naprawdę uważasz, że pies który żył ok 8 lat w swoim psim stadzie, który znalazł już tam swoje miejsce w hierarchi i ma już swoje utarte ścieżki, nawyki domowe czy ulubione miejsca odnajdzie się nagle w zupełnie innej rzeczywistości? Nowe zapachy, inni ludzie, wszystko jest inne a przecież wiemy doskonale, że starsze psy nie są już tak elastyczne jak szczenięta czy młodzież. Starych drzew się nie przesadza... i myślę że ta zasada ma też zastosowanie w przypadku psów.
Inną kwestią jest, kiedy Hodowca oddaje pieska w wieku młodzieżowym lub maksymalnie 3-4 lat. Taki pies ma przed sobą jeszcze przynajmniej 10 lat życia i jest jeszcze duża szansa na to, że z czasem przystosuje się do nowych warunków i nowej rodziny. Takie sytuacje się zdarzają, kiedy Hodowca wyhoduje przepięknego przedstawiciela rasy, którego chciałby wdrożyć w swój plan hodowlany lecz nie może już zostawić w hodowli kolejnego psa. W takich momentach Hodowca często czeka do czasu pełnego rozwoju kandydata, aby mieć pewność, że zarówno zgryz jak i budowa ciała są bliskie perfekcji i taki pies mógłby zamieszkać z nową rodziną, gdzie będzie ich oczkiem w głowie a Hodowca w przyszłości wykorzysta jego geny w swoim planie hodowlanym. Jest to tak zwana umowa współwłasności, gdzie nabywca otrzymuje wybitnego przedstawiciela rasy za bardzo niewielkie pieniądze a Hodowca w zamian otrzymuje "dostęp" do jego genów, czyli w przypadku samca będzie to krycie swojej suczki hodowlanej. Oczywiście takie umowy mają mnóstwo zapisów i są trochę bardziej skomplikowane niż w moim krótkim streszczeniu, ale chciałam Wam tu tylko nakreślić taką możliwość, jaką Hodowcy często stosują by ich udoskonalanie rasy i selekcja nie stanęła w miejscu z powodu braku możliwości zostawienia kolejnego pieska w hodowli. Ja osobiście mam już za sobą sporo takich umów i do tej pory zdecydowana większość z nich przebiega bezproblemowo z korzyścią zarówno dla hodowcy jak i właściciela. Jeśli więc jesteś zainteresowany, aby mieć pięknego charcika za naprawdę niewielkie pieniądzę, mogę opisać bardziej szczegółowo jak wygląda taki "układ hodowlany". Niestety widzę tendencję wśród Hodowców, szczególnie młodych, do unikania takich rozwiązań i zostawiania w swojej hodowli wszystkich pięknych i rokujących egzmeplarzy. Łatwo się domyślić jakie życie mają psy w Hodowlach, gdzie jest kilkadziesiąt takich psów, bo przecież co miot jest zostawiany najpiekniejszy szczeniak. Czy takie ilości psów nawet u wielkiego pasjonaty rasy, który nie pracuje i siedzi z nimi w domu są możliwe aby zapewnić każdemu z nich odpwoiednią dawkę ruchu i miłości? Uważam, że nie ma takiej możliwości przy natłoku innych obowiązków związanych z byciem hodowcą, jak wyjazdy na wystawy, zawody, opieka nad szczeniętami, ciągłe sprzątanie domu które jest niezbędne przy takiej ilości psów. Zastanówcie się, czy te zdjęcia szczęśliwych psów leżących przed kominkiem wstawionych na portale społecznościowe są tylko minutową migawką mającą zrobić dobry PR Hodowcy czy rzeczywiście całe stado 30- 40 psów całymi dniami wyleguje się przed kominkiem... I to jeszcze na 100 metrach kwadratowych o ile znajdziemy hodowlę z takim metrażem domu ;) Kto potrafi spojrzeć głębiej i zdaje sobie sprawę z tego, ile czasu i poświęceń wymaga utrzymanie jednego psa, ten łatwo przemnoży sobie tą ilość czasu razy 30-40 czy nawet 100 ( bo i takie ilości psów są wśród polskich hodowców).
Chciałabym jednak wrócić do meritum naszego tematu jakim jest adopcja charcika. Tak więc zachęcam Państwa do zapoznania się z możliwościami adopcji młodego charcika na tak zwany warunek hodowlany, gdyż Wy jako właściciele nie ponosicie żadnych kosztów związanych z wykorzystaniem tego psa w hodowli przez hodowcę. Wszystkie niezbędne badania hodowlane, papiery czy uprawnienia załatwia hodowca i pokrywa koszty tych formalności. Wy jako właściciele powinniście tylko dbać o psa i go kochać jak członka swojej rodziny. Uważam, że jest to doskonałe rozwiązanie dla osób, które marzą o pięknym charciku lecz niekoniecznie ich stać na spory wydatek za pięknego przedstawiciela danej rasy lub po prostu taki układ wydaje się dla nich korzystniejszy. Właściciel w tym przypadku posiada cudownego psa, który jest bliski ideałowi za niewielkie pieniądze, a hodowca może dalej realizować swoje plany hodowlane nie robiąc ze swojego życia i domu więzienia z powodu zbyt dużej ilości psów. W przypadku reproduktorów właściciel także otrzymuje część wynagrodzenia za krycia zewnętrzne ( w moich umowach jest to 50% ceny za krycie). Pies oczywiście w tym wszystkim jest jeszcze bardziej zadowolony, gdyż mieszka ze swoją rodziną, dla których jest oczkiem w głowie i nie musi dzielić uwagi właściciela pomiędzy innymi psami oraz może w przyszłości się spełnić jako "psi rodzic" i poznać swoją naturalną fizjologię, czyli prokreację. My w swojej hodowli bardzo chętnie wchodzimy w takie układy z właścicielami, jednak muszą to być odpowiedzialne i rozsądne osoby i nie ukrywam, że szukam takich rodzin raczej bliżej swojej okolicy niż na drugim końcu Polski. Jeśli więc jesteś zainteresowany adopcją młodego charcika na tzw warunek hodowlany i chcesz dowiedzieć się więcej, chętnie udzielę Tobie więcej informacji telefonicznie bądź mailowo i wyślę przykład takiej umowy.
Wspomniałam jeszcze wyżej o adopcji charcika maksymalnie 3-4 letniego. Kiedy takie sytuacje mają miejsce w hodowlach? Czasami się zdarza, że hodowca postanawia zostawić w hodowli wybrane przez siebie szczenię lub sprowadza zza granicy psa, w celu wzbogacenia puli genetycznej swojego stada. W obu przypadkach, nie możemy mieć 100% pewności, że ten pies dorastając nie zacznie się źle czuć w większym stadzie. Hodowca zawsze stara się dobierać pieski, które są bardzo otwarte, nie są dominujące ani uległe oraz nie są zaborcze. Niestety nie zawsze cechy, które ujawniają się u szczeniąt są takie same przez całe życie psa. Często suki zmieniają swoje zachowanie i usposobienie po pierwszej cieczce a samce pokazują swoje dominacyjne zachowania dopiero jak w pełni dojrzeją, czyli w wieku ponad 2 lat. Jeśli wśród takich psów zaczną się ujawniać zbyt intensywne predyspozycje dominacyjne lub zaborcze, taki pies niestety spowoduje zaburzenie ładu w hierarchi stada i pomimo faktu, że jest to ukochany pupil, który wobec nas jest czuły i kochający, to będzie wykazywał zbyt dużą agresję lub dominację w okresach podwyższonego stresu, czyli np w trakcie występowania cieczek w hodowli. Może się to zakończyć bardzo źle dla psów, mogą z tego wyniknąć groźne walki lub wprowadzenie chaosu w stadzie. Pomimo naszej największej sympatii i miłości do takiego psa, powinniśmy jak najszybciej znaleźć mu nowy dom, aby zachować dobre relacje pozostałej części stada i nie stwarzać groźnych sytuacji. Taki piesek będzie naprawdę najszczęśliwszy na świecie będąc w nowym domu ze swoim jedynym właścicielem, dla którego będzie wyjątkowym pupilem. Podobna sytuacja jest wtedy, kiedy pozostawimy w hodowli psa zbyt uległego. Niestety stado rządzi się innymi prawami niż domy z jednym lub dwoma pieskami. Stado nie znosi próżni, stado to hierarchia, dominacja, porządek. Jeśli wśród nich będzie zbyt uległy pies, będzie zawsze żył w stresie i będzie tzw lalką do bicia dla silnych osobników i nie mówię tu konkretnie o sile fizycznej ale nawet psychicznej. Będzie psychicznie zdominowany. Dlatego uważam, że taki piesek szczególnie szybko powinien trafić do innego domu, gdzie spędzi swoje życie bezstresowo na ludzkich ciepłych kolankach i nie będzie musiał zmagać się z presją psychiczną stada wobec tzw najsłabszego ogniwa.
Mam nadzieję, że artykuł Was choć troszeczkę zainteresował i już wiecie dlaczego emeryci są tak ważni nie tylko dla samego hodowcy ale także dla idei hodowli i sensu selekcji oraz dlaczego warto zaadoptować młodego charcika lub pieska, który nie posiada predyspozycji aby żyć w pełnej zgodzie ze swoim stadem.
.jpg)
LEA Z Ochoczej w wieku ok 2 lat
LEA Z Ochoczej w wieku ok 8 lat
Eledi Grace Iulius w wieku ok 2 lat
Eledi Grace Iulius w wieku ok 7 lat
Cyrenne'Sperides De Salkin Aidan (MATI) w wieku ok 1,5 roku
.JPG)
Cyrenne'Sperides De Salkin Aidan w wieku ok 6,5 lat
Many times I have received phone calls from you asking if it is possible to adopt an adult or older dog from our kennel, which has already finished both show and breeding career. Each time the answer was the same. No, we do not give away our family members who have a house with us until the end of their days. However, there are exceptional situations and so-called co-ownership agreements, which I will write about later.
Our oldest breeding female dog is already retired, she is 10.5 years old and the oldest stud is 9 years old. It is very important for us that greyhounds stay with us until the end of their days for two reasons. Firstly, because they are part of our family, our friends and everyday companions. I can't imagine giving up a dog that is already strongly attached to its human and canine family. The second issue, which is also important, is the fact that by observing the aging of dogs in our kennel, we can draw a lot of important conclusions and implement them in the improvement of the selective breeding plan. By removing older dogs from the kennel, we will never know whether they will develop any particular ailments or chronic diseases with age. We will not know how vital and healthy the breeding lines are. We will not find out what diseases are inherited in the lines we use. Having such valuable information, we can easily correct our future breeding plans and exclude certain dogs from breeding if we see that their parents are aging in an undesirable way and reveal diseases hidden for years that could be passed on to their offspring.
So far, I have been extremely lucky in this matter, because my old ladies age remarkably well and without any problems. Our founder of the kennel, Lea Z Ochoczej, is an incredibly healthy dog, who has never had any serious ailments in her life, even as trivial as allergies, gastrointestinal disorders, ear diseases or excessively weakened teeth. On the contrary - Lea is one of the few greyhounds who does not require oral hygiene and has a whole set of snow-white, healthy teeth at the age of over 10 years. It's really an unusual rarity in this breed if you don't brush your teeth regularly. What's more, watching her children and grandchildren, I can see that her health and incredible vigor is passed on to her offspring. I am very happy to have such valuable and healthy genes in my breeding. Lea had only healthy puppies in each of her litters, which so far have not revealed any defects or hereditary diseases. They are all alive and well, exuding quality and health.
n turn, my oldest stud - Eledi Grace Iulius, approaching the age of 10, has not lost a single gram of his vigor, he does not gray practically at all, has an excellent, shiny coat, but his teeth are typically "italian greyhound", so they require hygiene i.e. regular tooth brushing. Otherwise, he would lose some of them, like most older italian greyhounds, who forgot about this extremely important activity. In addition, Julek is still very prolific and at the age of over 9 years still gives beautiful, numerous litters.
Our next older sire is Spanish import Cyrenne'Sperides De Salkin Aidan, who also ages "healthy", but his weak points are hair and teeth. Mati already has a worse quality of coat compared to his youth, he quickly began to gray and has a tendency to build up plaque. Is this a reason to eliminate him and his children from breeding? Absolutely not! All you have to do is implement this knowledge into your breeding plan and using Mati as a sire, we will select female dogs for him that have excellent coat quality, gray slowly and have a slight or negligible predisposition to build up plaque. Such an example is my second litter, where I used Mati as a stud dog for my bitch Leia Z Ochoczej, where all the offspring obtained from this mating are of extraordinary quality, all have beautiful coat and strong fur and healthy teeth that require only a little hygienic intervention.
These are just the simplest, most trivial examples of how a breeder implements the knowledge he gains by observing the aging of his dogs into his breeding plan. This is a very extensive topic, because when choosing a breeding pair, we pay attention to a whole lot of factors and features that the parents have. Giving teeth and coat as an example, I used the most trivial features that are less important for the health and improvement of the breed, although this does not mean that the breeder can omit them. I hope, however, that I have introduced you to the subject of why kennels that leave "retired dogs" are so valued in the cynological world. Unfortunately, a large number of breeders are already giving away older dogs that are no longer capable of breeding and according to them keeping them is a waste of money. Please, avoid buying puppies from such kennels, because this is one of the most important proofs that such a breeder deals only with multiplication of dogs, without looking at their welfare or the desire to improve the breed both in terms of exterior and health. Such a Breeder does not love his four-legged friends since he gives away "worn out" dogs. Often such breeding is explained by the fact that such old ladies will have a better time in a new home, where they will be alone and will have more attention. But do you really think that a dog who lived about 8 years in his dog pack, who has already found his place in the hierarchy there and already has his beaten paths, home habits or favorite places, will suddenly find himself in a completely different reality? New scents, different people, everything is different and we know perfectly well that older dogs are not as flexible as puppies or teenagers. Old trees should not be replanted... and I think this rule also applies to dogs.
Another issue is when the Breeder gives the dog at the age of youth or a maximum of 3-4 years. Such a dog has at least 10 years of life ahead of him and there is still a good chance that he will adapt to new conditions and a new family over time. Such situations happen when the Breeder breeds a beautiful representative of the breed, which he would like to implement in his breeding plan, but he can no longer leave another dog in the breeding. In such moments, the Breeder often waits until the full development of the candidate to be sure that both the bite and body structure are close to perfection and such a dog could live with a new family, where he will be the apple of their eye and the Breeder will use his genes in the future breeding plan. This is the so-called co-ownership agreement, where the buyer receives an outstanding representative of the breed for very little money and the Breeder in return receives "access" to his genes, i.e. in the case of a male it will be the mating of his breeding bitch.Of course, such contracts have a lot of provisions and are a bit more complicated than in my short summary, but I just wanted to outline a possibility that Breeders often use so that their breed improvement and selection does not stand still due to the inability to leave another dog in the kennel. I personally have had a lot of such contracts and so far the vast majority of them have been trouble-free for the benefit of both the breeder and the owner. So if you are interested in having a beautiful italian greyhound for really little money, I can describe in more detail what such a "breeding system" looks like. Unfortunately, I see a tendency among breeders, especially young ones, to avoid such solutions and leave all beautiful and promising specimens in their breeding. It's easy to guess what kind of life dogs in Kennels have, where there are several dozen such dogs, because every litter is left with the most beautiful puppy. Is such a number of dogs possible, even for a great enthusiast of the breed who does not work and stays at home with them, to provide each of them with an appropriate dose of exercise and love? I believe that there is no such possibility with the multitude of other duties related to being a breeder, such as trips to exhibitions, competitions, taking care of puppies, constant cleaning of the house which is necessary with such a number of dogs. Consider whether these photos of happy dogs lying in front of the fireplace posted on social networks are just a minute-long snapshot to make good PR for the Breeder or is it really a whole herd of 30-40 dogs lounging in front of the fireplace all day... And on 100 square meters, if we will find a kennel with such a size of the house ;) Whoever is able to look deeper and realize how much time and sacrifices it takes to keep one dog, he will easily multiply this amount of time by 30-40 or even 100 (because there are such numbers of dogs among Polish breeders).
However, I would like to return to the merits of our topic, which is italian greyhound adoption. So I encourage you to familiarize yourself with the possibilities of adopting a young italian greyhound for the so-called breeding condition, because you, as the owners, do not incur any costs related to the use of this dog in breeding by the breeder. All necessary breeding tests, papers or licenses are arranged by the breeder and covers the costs of these formalities. You as owners should only care for your dog and love him like a member of your family. I believe that this is a perfect solution for people who dream of a beautiful ita;ian greyhound but they do not necessarily have to spend a lot of money for a beautiful representative of a given breed or simply such an arrangement seems more beneficial to them. The owner in this case has a wonderful dog that is close to perfect for little money, and the breeder can continue to implement his breeding plans without making his life and home a prison because of too many dogs. In the case of stud dogs, the owner also receives part of the remuneration for external mating (in my contracts it is 50% of the mating price). The dog, of course, is even happier in all this, because he lives with his family, for whom he is the apple of his eye and does not have to share the owner's attention between other dogs and can fulfill himself as a "dog parent" in the future and learn his natural physiology, i.e. procreation . We in our kennel are very willing to enter into such deals with the owners, but they must be responsible and reasonable people and I must admit that I am looking for such families closer to my area than at the other end of Poland. So if you are interested in adopting a young italian greyhound for the so-called breeding condition and want to learn more, I will be happy to provide you with more information by phone or e-mail and send you an example of such an agreement. I mentioned even higher about the adoption of a italian greyhound up to 3-4 years old. When do things like this happen in kennels? Sometimes it happens that a breeder decides to leave a puppy of his choice in the kennel or imports a dog from abroad in order to enrich the genetic pool of his herd. In both cases, we can't be 100% sure that this dog won't start to feel bad in a larger herd as he grows up. The breeder always tries to select dogs that are very open, not dominant or submissive, and not possessive. Unfortunately, not always the characteristics that are revealed in puppies are the same throughout the dog's life. Often female dogs change their behavior and disposition after the first heat, and males show their dominant behavior only when they fully mature, i.e. at the age of over 2 years. If too intense dominance or possessive predispositions begin to appear among such dogs, such a dog will unfortunately cause disorder in the herd hierarchy and, despite the fact that it is a beloved pet that is affectionate and loving towards us, it will show too much aggression or dominance in periods of increased stress, i.e. during the occurrence of heat in the breeding. This can end very badly for the dogs, resulting in dangerous fights or chaos in the pack. Despite our greatest sympathy and love for such a dog, we should find him a new home as soon as possible to maintain good relations with the rest of the herd and not create dangerous situations. Such a dog will be the happiest in the world being in a new home with its only owner, for whom it will be a special pet. A similar situation is when we leave a too submissive dog in the kennel. Unfortunately, the herd is governed by different laws than houses with one or two dogs. The herd abhors a vacuum, the herd is hierarchy, domination, order. If there is a too submissive dog among them, he will always live under stress and will be the so-called whipping doll for strong individuals, and I am not talking specifically about physical strength, but even mental strength. He will be mentally dominated. That's why I think that such a dog should go to another home especially quickly, where he will spend his life stress-free on human warm knees and will not have to struggle with the mental pressure of the herd towards the so-called weakest link.
I hope that the article interested you at least a little bit and you already know why pensioners are so important not only for the breeder himself, but also for the idea of breeding and the sense of selection, and why it is worth adopting a young greyhound or a dog who does not have the predisposition to live in full accordance with his herd.